Wystawa rzeźbiarska otwarta

Adrian Lipiński urodził się 12 grudnia 1994 r. w Łomży. Ukończył liceum plastyczne im. Wojciecha Kossaka w rodzinnym mieście, wyróżniony złotą odznaką za osiągnięcia artystyczne/plastyczne nadaną przez dyrektor szkoły Lidie Radziwanowicz. W roku 2014 rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Rzeźby. Pierwszy rok spędził w pracowni mistrzowskiej prof. Romana Pietrzaka, od drugiego roku pracuje z prof. Adamem Myjakiem.

Dotychczasowe osiągnięcia:

2012 - Międzynarodowe Artystyczne Warsztaty Rzeźbiarskie.
2012 - III miejsce w konkursie "Armia Krajowa w walce o wolną Polskę".
2012 - indywidualna wystawa "na Farnej".
2013 - I miejsce w szkole w Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym "Tęcza"
2014 - I miejsce na "10 Ogólnopolskim Biennale Grafiki Artystycznej, Szczecin 2014" oraz wystawa po konkursowa
2014 - Ukończenie Liceum Plastycznego im. Wojciecha Kossaka, specjalizacja: Grafika warsztatowa
2014 - Wyróżnienie w V edycji "Dygitalia"
2014 - wystawa zbiorowa Muzeum Północno Mazowieckie w Łomży
2015,2016,2017,2018 - wystawy Akademickie
2016 - plener, jako gość w "Eksperymentalnym Laboratorium" prof. Henryka Gostyńskiego. Performance "W ogrodzie"
2016 - plener na Harendzie temat "Brzmienie przestrzeni"
2017 - realizacja rekwizytów dla Teatru Capitol do spektaklu "Skok w bok"
2018 - wystawa zbiorowa w Wola Center

Komentarz artysty:
W wieku XIV oznacza "przynależny do nieba", format przymiotnikowy określa przynależność do czegoś. Widzimy już w samej nazwie koloru tworząca się relację, której to znamiona dalszej przynależności znajdujemy na przykład, w wielu językach używany jest do określenia koloru niebieskiego jak i zielonego lub tak jak w języku szwedzkim używano tego samego słowa na określenie koloru czarnego jak i niebieskiego.
Barwę tą wybrałem jako spójnik moich prac, którego zadaniem jest budowa relacji o charakterze sakralnym, duchowym w rozumieniu Heglowskim a także relacji przeciwstawnej, dynamicznej, burzliwej jakiej często doświadczamy my sami, można powiedzieć, że to ,,relacja” właśnie będzie najważniejszym punktem podejmowanych przeze mnie działań w poszukiwaniu kompozycji i charakteru. Właściwie jest ona pewnego rodzaju paradygmatem wszelkich działań z przestrzenią, na przestrzeń, w przestrzeni a także działań dotykających nie tylko przestań a przede wszystkim człowieka.
Chciałbym zacytować fragment komentarza Jeana Hyppolite’a do Fenomenologii ducha "…Każdy jest dla siebie i jednocześnie dla bliźniego, każdy – aby być sobą, wymaga uznania od innego, i każdy winien też uznanie innemu".

Adrian Lipiński

Źródło: MDK-DŚT