Wojciech Rodek uczył się gry na fortepianie uczył się od 8 roku. W latach 1998-2003 studiował dyrygenturę w klasie prof. Marka Pijarowskiego w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie debiutował w 2000 roku z Orkiestrą Symfoniczną AM. Ukończył również Filologię Słowiańską na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Instytut Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie. W 2005 roku wygrał konkurs na stanowisko asystenta Antoniego Wita w Filharmonii Narodowej w Warszawie, gdzie pracował w latach 2005-2007. Laureat II nagrody na III Przeglądzie Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku (2002). W 2011 roku został wyróżniony Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii: Najlepszy Dyrygent. W 2015 roku odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze-Gloria Artis”. Dyrektor artystyczny Filharmonii Lubelskiej, dyrektor artystyczny Teatru Wielkiego w Łodzi. Dyrygował wieloma zespołami symfonicznymi m.in. Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestrą „Sinfonia Varsovia”, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia w Katowicach, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą „Sinfonia Iuventus”, prawie wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce oraz orkiestrami we Lwowie i Weronie. Stale współpracuje z Ankara Presidential Symphony Orchestra, Antalya State Symphony Orchestra, Bursa Regional Symphony Orchestra, Izmir State Symphony Orchestra, European Johann Strauss Orchestra, INSO-Lviv, Lviv Philharmonic Orchestra.
Eugen Indjic muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem wysłuchania płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur Chopina. Ponieważ zapragnął zagrać te utwory, mając osiem lat rozpoczął systematyczną naukę fortepianu. Studia pianistyczne odbył w Juilliard School of Music w Nowym Jorku, ucząc się pod kierunkiem Mieczysława Münza (1965–68) oraz asystentki Rosiny Lhevinne, Lee Thompson. Równolegle studiował w Harvard University (1965–69) u Lorina Bermana i Leona Kirchnera (teoria muzyki, kompozycja). W 1968 roku nawiązał kontakt z Arturem Rubinsteinem, u którego pobierał prywatne konsultacje w Nowym Jorku lub Paryżu przez ponad dziesięć lat. W latach 1965–72 Indjic urlopy spędzał na lekcjach u Nadii Boulanger w Paryżu oraz u Clifforda Curzona w Fontainebleau. Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy w 1970 roku, przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu.
Pianista jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: IV nagroda w Warszawie (Konkurs Chopinowski, 1970), III nagroda w Leeds (1972) i II nagroda w Tel Awiwie (im. Artura Rubinsteina, 1974).
Artysta koncertował we wszystkich państwach europejskich (do tej pory poza Bułgarią i Węgrami), Ameryce Północnej i Środkowej, Afryce oraz krajach Bliskiego i Dalekiego Wschodu. W Polsce Indjic jest częstym i lubianym gościem. Krytycy muzyczni podkreślają jego wielki talent, dzięki któremu „Chopina gra jak Polak, Débussy’ego jak Francuz, a Prokofiewa jak Rosjanin”.
W programie koncertu usłyszymy II koncert fortepianowy B-dur op. 19 Ludwiga van Beethovena, miniatury Fryderyka Chopina oraz Suitę czeską D-dur op. 39 Antonina Dworaka.
Koncert odbędzie się 24 listopada 2016 roku o godzinie 18:30 w Auli Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Łomży, Al. Legionów 36.