Sukces urzędowych prawników przed Naczelnym Sądem Administracyjnym

Sprawa wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2019 r. była szeroko komentowana na początku bieżącego roku, gdyż zarówno o skardze, jak i wyroku, radni Rady Miejskiej mieli dowiedzieć się z mediów. Kierowniczka Biura Rady tłumaczyła wówczas, że pismo informujące o skardze włożone zostało do teczki ówczesnego przewodniczącego Rady, który zabrał ją na swój dyżur. Nie zostało ono jednak przez niego przekazane pozostałym radnym. Dla większości z nich był to kolejny argument za słusznością decyzji o przeprowadzonej pod koniec ubiegłego roku zmianie na stanowisku przewodniczącego Rady Miejskiej.

Jak podnosiły wówczas niektóre media i część opozycyjnych względem prezydenta radnych, skutkiem skargi mieszkanki Łomży i wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego mogłaby być konieczność zwrotu mieszkańcom niewłaściwie pobranej opłaty za wywóz odpadów. Według nich mogła to być łącznie kwota nawet około 1,3 mln zł. Już wówczas jednak argumentowano, że do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w tej sprawie nie można odpowiedzialnie oszacować ewentualnych skutków finansowych utrzymania wyroku w mocy, gdyż próba spekulacji w tym zakresie byłaby obarczona zbyt dużym ryzykiem błędu. Okazało się, że nie ma takiej potrzeby. Niekorzystny dla Miasta wyrok WSA i związane z tym zamieszanie spowodowało, że prezydent zdecydował wówczas o wzmocnieniu urzędowego Biura Prawnego. Późniejszy, korzystny dla naszego miasta wyrok NSA można traktować jako duży sukces urzędowych prawników i potwierdzenie słuszności podjętej decyzji.

Od wspomnianego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Miasto Łomża wniosło skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Po jej rozpatrzeniu, 24 lipca 2020 r. NSA uchylił zaskarżony wyrok, uznając za zasadne zarówno zarzuty naruszenia przez WSA przepisów postępowania, jak i zarzuty merytoryczne. W uzasadnieniu NSA przychylił się do stanowiska Miasta Łomża wskazującego, że sąd pierwszej instancji nie określił precyzyjnie podstaw prawnych swego rozstrzygnięcia, jak również, że z zapisów uchwały – wbrew stanowisku WSA – da się wyprowadzić normy prawne w wyniku procesu zastosowania metod wykładni prawa, co oznacza, że nie można twierdzić, że zawiera ona wady powodujące konieczność stwierdzenia jej nieważności. Dodatkowo NSA podkreślił, iż brak wskazania w uchwale terminu jej wejścia w życie oznaczał tylko tyle, że zacznie ona obowiązywać po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia, zgodnie z obowiązującą ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Co istotne, NSA jednoznacznie potwierdził, że skoro uchwała została podjęta w dniu 14 sierpnia 2019 r., tj. przed wejściem w życie przepisów dotyczących zwolnienia z części opłaty mieszkańców, którzy sami kompostują część swoich odpadów biodegradowalnych, tym samym nie mogło więc dojść do ich naruszenia. Odrzucił tym samym argumenty podnoszone przez skarżącą. Zasądził również od mieszkanki skarżącej uchwałę zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.

Warto dodać, że jeszcze przed tym wyrokiem NSA, aby nie pozostawać w stanie legislacyjnego zawieszenia, Rada Miejska podjęła nową uchwałę w sprawie określenia metody ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i ustalenia wysokości tej opłaty. Tym samym uchwała z 14 sierpnia 2019 r. straciła moc obowiązującą.