Odbywające się co roku „Dni Łomży” są przypomnieniem ważnego dla naszego miasta wydarzenia, jakim było nadanie praw miejskich przez księcia mazowieckiego Janusza I w 1418 roku. Wieki, które od tego czasu upłynęły był to zarówno czas dziejowych kataklizmów, jak i kolejnych okresów rozwoju miasta. Pamięć ludzka jest jednak zawodna i tylko namacalne dowody zachodzących zmian pomagają przywrócić jej obrazy z przeszłości. Takimi przywracającymi czas „taśmami pamięci” są oczywiście stare fotografie.
Efektem działań wojennych ostatniej wojny było zniszczenie substancji miejskiej Łomży w siedemdziesięciu procentach; szczególnie dotknęło to jej śródmieścia. Lata 1944-1963 można umownie określić jako okres odbudowy, zaś okres od roku 1964 roku jako czas dosyć intensywnego rozwoju miasta. Dokumentowaniem zachodzących w tym okresie zmian zajmowali się również pracownicy pracowni fotograficznej naszego muzeum, Zygmunt Dudo i Bolesław Deptuła. Wystawę plenerową, którą można oglądać przy budynku muzeum, przygotowano właśnie z muzealnych zasobów fotograficznych, pochodzących z lat 60. i 70.
Zdjęcia z lat 60. są autorstwa Zygmunta Dudo. Ukazane są na nich pozostałości przedwojennego miasta, jego powojenna odbudowa, w tym Starego Rynku oraz nowo wybudowana wieża ciśnień, która z czasem stała się charakterystycznym elementem miejskiej panoramy. Pozostały też zapisane na kliszy nastrojowe ujęcia grobli jednaczewskiej, wierzb przy ulicy Sikorskiego czy nadnarwiańskich brzegów.
Z kolei Bolesław Deptuła udokumentował swoim aparatem uroczystości miejskie z lat 70., w tym 1 Maja, Święto Kultury Staropolskiej czy widowisko folklorystyczne z udziałem uczniów szkół łomżyńskich na stadionie miejskim. Pozostawił też zdjęcia historycznej miejskiej zabudowy przy ul. Sienkiewicza, bramę cmentarną czy szpital wojskowy przy ul. Polowej. Możemy zobaczyć też dworzec, odchodzącej już w przeszłość, kolejki wąskotorowej, ale i budowę kościoła pod wezwaniem św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu wznoszonego w latach 1977-1987 przy ul. Wojska Polskiego. Jest to zapisana na materiale światłoczułym, czarno-biała opowieść o naszym mieście i szansa powrotu, choć na chwilę, do zapomnianej magicznej atmosfery Łomży z tamtych lat.
Pomysłodawczynią wystawy jest dyrektor Paulina Bronowicz-Chojak. Tekst i opisy do fotografii są autorstwa Jerzego Jastrzębskiego, przygotowanie graficzne to dzieło Alicji Kamienicznej, a wyboru i opracowania zdjęć dokonała Joanna Klama.
Jerzy Jastrzębski/ Muzeum Północno- Mazowieckie w Łomży